The final chapter...

Hallo trouwe volgers ;)

Daar ben ik weer, na een paar dagen geen update te hebben gegeven volgt hier de laatste blog!

Inmiddels alweer aangekomen in Thailand (Chang Mai) waar we vanmiddag op de nachtrein naar Bangkok stappen. Dan komt het einde van deze trip wel heel dichtbij!

De afgelopen week, dus sinds mijn laatste reisblog was simpelweg de beste week van de hele trip. Van alle landen die we bezocht hebben staat Laos toch echt op nummer 1, gevolgd door Cambodja op nummer 2 en Thailand en Vietnam delen samen de 3e plek.

Na het plaatsje Vang Vieng, waar we heerlijk hebben kunnen genieten van het lekkere eten en drinken langs de rivier vertrekken we de volgende dag in alle vroegte voor de lange weg naar Luang Prabang. We zullen de komende 7 uur, met de spierpijn van de kayak trip in onze armen/schouders, ervaren hoe mooi Laos is! Door de bergen heen met gapende ravijnen naast ons en mooi vergezichten. Wel zijn we na 5 uur de slingerweg een beetje zat, maar de omgeving maakt simpelweg een hoop goed.

In de namiddag komen we aan in het, toch wel magische stadje, Luang Prabang. Het ademt een en al rust uit met de vele tempels, en ligt als het ware op een soort schierieland tussen de bergen met aan 2 kanten omringt door de rivier.

Na te hebben ingecheckt in ons klein maar fijne hotel, besluiten we met een klein clubje een rondje te maken door het oude stadscentrum. In het midden van de stadskern bevindt zich op een heuvel een tempel, waar je een waanzinnig uitzicht hebt over de stad, bergen en rivier.

We besluiten te wachten tot de zon ondergaat, en kunnen even bijkomen van de 385 traptreden die we moesten bewandelen voor we beloond werden met het uitzicht. Na een mooie zonsondergang waarbij de overige toeristen, veelal chinezen, applaudisseren om het feit dat de zon verdwenen is, begeven we ons weer terug naar de stadskern waar inmiddels de hoofdstraat is omgetoverd tot een markt met fruit, eten, kleding en souvenirs.

De volgende ochtend weer vroeg op want vandaag staat er een hoop op het programma. Rond 5:00 uur in de ochtend begeven we ons naar de markt waar we rijst en koffie kopen, op dit vervolgens aan de monniken te geven die in een stoet en in alle stilte op blote voeten langs de weg lopen om zo hun gift te ontvangen. Na het geven van deze gift worden we uitgenodigd in de tempel waar we tijdens een korte ceremonie gezegend worden door een monnik. Inspirerende ervaring!

Hierna staat een bezoek aan de olifanten op het programma! Het is een opvangcentrum en ze hebben (voor zover dat kan) een prima leven op een speciaal voor hun ingericht eiland in de rivierbedding. De jongste olifant is 15 jaar oud en de oudste mag met zijn 65 jaar bijna met pensioen.

Na een ritje op de rug van de olifant over het eiland is het speelkwartier aangebroken en mogen we met ze het water in om ze te wassen. In mijn geval kwam van dat wassen weinig terecht want ik zat op de 15 jarige olifant, veruit de meest speelse van het stel. Zijn favoriet? Bommetjes maken met zijn hoofd in het water, en mij vervolgens de volle lading geven met water uit zijn slurf. Zijn verzorgers hadden de grootste moeite ons uit het water te halen, en ik krijg dan ook 5 minuten exta speeltijd met dit geweldige beest.

Eenmaal terug op het eiland is het tijd voor een portie fruit en nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden.

Daarna is het tijd voor een traditionele Laos BBQ, waarbij we met de hele groep aan een tafel met daarin lavastenen, onze eigen maaltijd bereiden. Dan nog even wat inkopen doen want we vertrekken de volgende dag voor 2 dagen varen op de Mekong Rivier.

Wederom om 5:00 de wekker, en we worden naar de aanlegsteiger gebracht voor ons...nja...drijvende hotelkamer? In elk geval iets wat een boot mag heten met houten banken en tafels. Na een tocht van 12 uur komen we in het donker aan in onze homestay. Echt, een scene uit de film Into the Wild is er niets bij, want we bevinden ons midden in de jungle. De eerste homestay die we in Vietnam bezochten was een luxe vergeleken met dit.

Een paar keer per jaar komt hier een groep als deze hier een nachtje slapen, en we worden dan ook al vol enthousiasme opgewacht door de vele kinderen uit het dorp. Het dorp, met zn 150 inwoners waarvan 40 kinderen, is volledig afhankelijk van de oogst van hun gewassen, en het aantal geboren varkens en kalfen. Water halen ze uit de rivier.

De kids krijgen engelse les waarneer een groep langskomt, en vanavond zijn wij aan de beurt! Het kost de kids moeite de aandacht erbij te houden, want door het feit dat we ze een pen en schrift hebben gegeven maakt dat ze door het dolle heen zijn. Heerlijk om te zien hoe blij je kan zijn met een pen en een schrift! Wat zijn wij dan toch eigenlijk verpest..

Vervolgens gaan we om dezelfde tijd slapen als de rest van het dorp, er is immers maar een paar uur stroom en om 21:00 sluiten we onze ogen op een matje op de grond.

En ja...alweer een vroege start, we vertrekken in totale duisternis op de boot verder de jungle in en de omgeving wordt ruiger en groener na elk kwartier varen. Na een lange tocht over de machtige Mekong rivier komen we s'avonds aan in Chang Kong waar we enkel de nacht zullen doorbrengen. De volgende ochtend komen we aan in Thailand, en vervolgen we de weg naar Chang Mai, de 11e stad van Thailand dus terug in de bewoonde wereld!

Gisteren hebben een bezoek gebracht aan Tiger Kingdom, zelfde concept als met de olifanten maar dan met tijgers! Dit stond al vanaf dag 1 hoog aan me lijstje en voor ik weet zit ik naast een volwassen tijger van 30 jaar oud!! Met een hartslag van 180 slagen per minuut ben ik in elk geval blij dat ze al gegeten hebben! Wat een ervaring. We sluiten af met een bezoek aan de welpjes van 2 maanden oud, wat net zo uniek als het bezoekaan zijn toekomstbeeld.

En dan..dan is dit dus de laatste blog! Over 2 uur stappen we op de trein naar Bangkok, waar ik mezelf nog even trakteer op wat luxe in het bekende Banyan hotel in hartje centrum. Nog even een rondje door deze stad maken, en en alles uit Bangkok halen wat erin zit voordat ik a.s woensdag om 9:15uur Nederlandse tijd weer voet op Nederlandse bodem mag zetten.

Na 4 weken, die voelen alsof ik 6 maanden ben weggeweest maar die wel heel snel voorbij zijn gegaan, ontelbaar veel kilometers heb afgelegd met zn beetje alle mogelijk vervoersmiddelen die er zijn kan ik zeggen....k ben een gelukkig mens!

Dat ik deze trip heb mogen maken, zoveel geweldige mensen heb mogen ontmoeten, zoveel mooie verhalen heb mogen aanhoren, lachen en soms huilen, spanning, sensatie, ooooehh en aaaah momenten heb mogen beleven, soms kippenvel van top tot teen en ga zo maar door. Maarbovenal, trots dat ik dit avontuur ben aangegaan met mezelf en met nieuwe ideen, verhalen en inspiratie terugkeer naar huis.

Trots, dat elk reisverhaal gemiddels 250 keer door unieke personen zijn gelezen, en verrast door de alle leuke reacties over mijn reisverhalen en schrijfkunsten.

Iedereen bedankt voor het volgen!

Happiness is only real...when shared - Alexander Supertramp

Until we meet again.. ;)

Ciao!

Ru.

Wanderlust...

Hoi trouwe volgers! :)

Mijn laatste reisverhaal speelde zich af in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Maar ik ben inmiddels aangekomen in Laos!

We hebben even een paar dagen de tijd gehad om bij te komen van alle afstanden, en hebben dan ook niet heel veel gedaan. Er valt ook niet zo veel te beleven in hanoi, behalve dat het een gezellig en vooral drukke stad is.

Wel hebben we vooral de avonduren gebruikt om het nachtleven te verkennen. Onze favoriet?? The Backpackers Bar! Zoals de naam al doet vermoeden komen alle backpackers hier samen, en wat een geweldige mensen hebben we daar ontmoet! Van jongeren rond de 18 jaardie voor het eerst op reis zijn tot backpackers die eruitzien als Jezus en die totaal verdwaalt lijken te zijn, maar dit zijn wel de mensen met de mooiste verhalen.

Vietnam is streng, want om 23:30 uur moet iedereen eruit, en ontstaat er in de smalle straatjes als snel een opstopping van het meest gevarieerde uitgaanspubliek wat ik ooit gezien heb. Uiteraard zijn er wat mensen die wel een andere plek weten om naar toe te gaan, wat echter illigaal is en voornamelijk wordt bezit door 'maffia lui' maar ach, we zijn er nou toch en volgen de meute naar een underground party waar het dak er compleet afgaat. Helaas maakt de politie om 1:00uur een einde aan het feestje en maken we ons snel uit de voeten.

Met een lichte kater besluit ikzaterochtendsamen met nog 3 andere reisgenoten om het graf van Ho Chi Minh te bezoeken, een enorm Masoleum net buiten de stad waar de oud president van Vietnam ligt opgebaard. Over streng gesproken...geen fotos, geen korte broeken (het weer liet dit zowieso al niet toe want het regent en is nog steeds fris) geen gepraat met elkaar, en voor mij de meeste moeilijke , geen handen in je zakken. Maar indrukwekkend om te zien, dat dan weer wel.

In de middag vliegen we vervolgens naar Laos! Na een korte vlucht van50 minuten komen we aan het einde van de dag aan in Vientiane, Laos. Ondanks de klap in ons gezicht bij het verlaten van de luchthaven door een temperatuursverschil van 20 graden, zijn we blij met de temperaturen, en vervolgen we onze weg naar een hotel in het centrum.

Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar 10 keer rustiger dan Vietnam. Geen scooters en getoeter om ons heen doet iedereen dan ook goed, en na een lekkere maaltijd besluiten we vroeg te gaan tukken. Zondag met een klein clubje alweer vroeg op om met de fiets de verschillende tempels te bezoeken. Wat een rustgevende stad, en dan nog een lekkere temperatuur ook!

Na een lekkere lunch vertrekken we voor een 4 uur durende bustrip naar de volgende plek in Laos, Vang Vieng. Deze plek, gelegen in de jungle en tussen de bergen staat vooral bekend om zijn activiteiten rond de rivier zoals kayaking en tubben (met een grote band aan een touw door de grotten heen) Ik ben dan ook net terug van een geweldige kayak en tube trip over de rivier en vindt Laos nu al een van de hoogtepunten van deze reis. De mensen zijn zo relaxed, vriendelijk, en hebben heeerlijk eten. Ook het LAO bier smaakt me goed!

Door zo intens te genieten van dit land, maar uberhaupt van de trip, kan niet uitblijven dat je de smaak te pakken krijgt en met een lichte knoop in me maag besef dat ik nog 'maar' 8 dagen over heb. Het feit dat ik single ben en de mogelijkheid heb om de wereld te ontdekken en door te reizen heeft me de afgelopen dagen flink aan het denken gezet. Zal ik de telefoon pakken en naar de zaak bellen, mag ik alsjeblieft nog een maand verlof.....of zal ik gewoon de laatste week het beste ervan makenen straks thuis devolgende trip gaan plannen. De bekende duivel en engel op me schouders hebben dan ook flink wat worden met elkaar gehad. Je moet je gevoel volgen, maarook realistisch blijven. Je kan dus stellen dat ik last heb van Wabnderlust: - Lust om te wereld te ontdekken -

En dan te bedenken dat ik in de eerste week moeite had om los te komen van wat zich thuis afspeelde en voor het eerst in me leven echt heimwee heb gehad!

Maarer staan nog een paar hele mooie dagen op de planning, waaronder morgen de lange weg naar Luang Prabang waar we naar eenolifanten verblijf gaan om ze te verzorgen en te wassen, en een bezoek te brengen aan de monniken. Daarna 2 dagen op een zogenoemde slowboat over de Mekong rivier midden in de jungle waar we wederom in een Homestay zullen overnachten, en dan door naar noord Thailand, om een middag mee te helpen in eenverblijf voor verwaarloosde tijgers.

Dit alles heeft me doenbeseffen dat ik in me handen mag klappen dat ik deze reis mag maken, en zulke mooie dingen mag doen, zien en beleven. Over 8 dagen dus gewoon lekker naar huis, enover een tijdje wellicht weer een volgende reis plannen.Maar eerst, eerst een lekker Lao biertje hier met uitzicht op de rivier en de bergen en nog even dik genieten van het mooie Laos.

Met 37 graden, en de zon op me bolletje zeg ik Prooooost! En tot de volgende, waarschijnelijk laatste blog.

Ciao!

Ru.

The long journey...

Hoi! Daar ben ik weer met êen nieuwe verhaal...

Hopelijk kunnen jullie de updates nog een beetje bijhouden haha, maar wie veel beleeft heeft veel te vertellen...

De laatste keer dat ik schreef waren we in het plaatsje Hue, in het midden van Vietnam enongeveer 60 kilometer verwijderd van de grens met Laos. Na een prima nacht besluit ik om echt even lekker uit te slapen, en daarna boodschappen te doen voor (alweer) een nachttrein die we die middag zullen nemen.

We krijgen het advies genoeg eten in te slaan, je weet immers nooit hoe lang het duurrt voor de trein zijn eindbestemming bereikt, de opgegeven 13 uurreistijdis dan ook niets anders dan een gemiddelde.

We vertrekken rond 16:00 uur in de middag vanuit het station van Hue, en vervolgen onze reis naar de hoofdstad van Vietnam, Hanoi. We maken hier alleen even gebruik van het ontbijtbuffet, want het eindoel is de Halong Bay, in het noorden van Vietnam.

Zodra iedereen zijn plekje weer heeft ingericht in de slaapcabine, welke trouwens een stuk schoner is dan zijn voorganger, krijgen we te horen dat het nog wel zeker 14 uur kan duren voordat we in Hanoi zijn!! En met deze mededeling op zak, besluiten we maar op zoek te gaan naar de treinbar, tja jemoet toch wat...

Na een bizarretocht van 5 minuten door de 2e, 3e en 4e klas van de trein (wij zijn 1e klas en bij 4e klas slaapt men op de grond om een idee te geven) komen we aan bij de bar, annex personeelshut. Snel maar even wat bier inslaan en terug naar onze eigen hut waar we met nog wat medreizigers een klein feestje bouwen. Tijdens deze spontane karaoke met nummers als Happy - Pharrel Williams enwonderwall - Oasis zijn we ervan overtuigd dat ze ons in de 4e klas kunnen horen. Het cabine personeel vindt het ook allemaal wel best, ze doen hier toch niets anders dan Karaoke als ze vrij zijn...

We besluiten rond 2200 toch maar wat te gaan slapen wat aardig lukt tot een uur of 5:00, want we worden opgeschikt door een harde knal en treinpersoneel wat heen en weer rent in de gang. Hetblijkt dat de trein een vrachtwagen heeft geraakt op 1 van de overgangen. Totale ravage! Maar niemand gewond, en het blijkt zelfs redelijk vaak voor te komen.

Na een flinke vertraging en weinig slaap komen dan rond 9;30 aan in de hoodstad Hanoi, waar we even snel ontbijten. Daarna snel door na de Halong Bay waar we rond 14:30 die middag aankomen. En wat is het koud hier!!!! 10 graden en zelfs wat regen af en toe, even afzien na 2 weken zon en plus 30 graden. Maar de tocht met boot door de Halong Bay is simpelweg magisch en legt iedereen even het zwijgen op. (Zie de foto's)

Vanmorgen vroeg op, en wakker geworden met een waanzinnige zonsopkomst om vervolgens weer terug te rijden naar de hoofdstad Hanoi. Hier zullen we tot zaterdagmiddag blijven en dan vliegen we naar Laos.

We hebben dus even een paar dagen geen planning, en gaan eens kijken of we het nachtleven onveilig kunnen maken vanvond. 4 reisgenoten stoppen hun reis hier vandaag, dus tevens een soort uitzwaaiborrel.

Dan had ik nog belooftwat overige reisgenoten voor te stellen!

Maja, uit Noorwegen, met haar geniale uitspraken kun je een goed boek vullen, en zodra ze wakker is en begint met praten komt er geen einde aan.

Rachel, uit Australie, de Katy Perry van Down Under en net zulke geniale opmerkingen als Maja. En haar eerste opmerking bij aankomst in Halong was: buy me a f*ucking jacket. Helaas zwaaien we haar vanavond uit

Alex, 19 jaar uit Engeland. Een verschrikkelijke puber met een grote portie eigenzinnigheid. Maar toch kunnen we af en toe best lol hebben.

Marie en Signe, wederom 2 Deense damens, op de een of andere manier heb ik iets met deense damens hahaha, maar we hadden ook gewoon een leuke klik gehad de afgelopen week, ook zij vertrekken na vanavond.

Tot de volgende blog, en dan dus vanuit Laos.

Ciao!

Ru.

Living the dream...

Hallo iedereen...

Heb weer even tijd om een update te geven vanuit Vietnam!

Gelukkig, ik voel me stukken beter en dat mag ook wel na 2 weken, want we zijn inmiddels alweer op de helft! Wat gaat het ontzettend snel allemaal...

Zoals gezegd, heb ik mezelf een paar dagen terug even een dagje vrij gegeven, en dat heeft goed geholpen. In het kust plaatsje Nha Trang, waar vooral veel Russen hun vakantie doorbrengen, heb ik mezelf even de luxe gegund. Aan het strand bevindt zich de Sailor Club, wat best een beetje een fancy plek is, en alles behalve backpacker, maar de ligbedden zijn geweldig net als het eten en de bediening,dus even een dagje geen backpacker haha.

Aan het einde van de dag moet ik even schakelen van luxe dier terug naar backpacker, we gaan namelijk weer met de nachttrein naar de volgende bestemming genaamd Hoi An. We zijn gewaarschuwd voor de slechte kwaliteit van de trein en zullen er snel achterkomen dat dit zacht is uitgedrukt...

ik deel de cabine met 3 andere jongens uit de groep, en de cabine is eigenlijk meer geschikt voor 2 personen dus we kunnen niet anders dan ons installeren op iets wat een matras moet voorstellen, en wachten tot we vertrekken.

Helaas, en we waren er al bang voor, blijkt dat we niet de enige bewoners zijn van Cabin nummer 3, want de rest van de nacht hebben we gezelschap van 8 kakkerlakken en een muis...Alles heeft zo zn charme zullen we maar zeggen, en ik ben al lang blij dat ik niet constant naar de ruimte hoef wat een wc zou moeten voorstellen.

De volgende ochtend, na toch een prima nacht, komen we aan in Hoi An. Wat een geweldige plek!! Het is een stuk minder groot en druk dan de plaatsen van de afgelopen week, en Hoi An maakt onderdeel uit van het UNESCO erfgoed plan vanwege de overwegend Frans en koloniale woningen. Met smalle straatjes, oude huisjes en inwoners die de hele dag niets anders doen dan oprecht en vriendelijk lachen, wordt je al snel verliefd op een stad als deze.

Daarnaast staat de stad bekend om de vele kledingwinkels waar je voornamelijk alles kan laten aanmeten om later die dag op te halen. Voor alle vrouwen in de groep natuurlijk een walhalla, maar ik besluit even in me eentje een rondje te maken door de stad.

In de middag staat een fietstour op de planning, wat natuurlijk erg vertrouwd aanvoelt. Wel even spannend, want het verkeer is nog steeds een uitdaging hier! Een locale gids neemt ons mee naar de rijstvelden, en de uitzichten zijn simpelwel als die in een reisfolder. De temperatuur is voor mij precies goed, 25 graden en een lichte zeebries, helemaal geweldig! Tijdens de tocht zien we hoe het leven zich op platteland afspeelt en hoe groot de verschillen zijn tussen stad en platteland. We krijgen de mogelijkheid om op een water buffel te rijden en in een soort omgekeerde kokosnoot peddelen we tussen de rijst en palmbomen door.

De fiets gaat vervolgens met ons mee op de boot terug richting de stad, waar eenmaal aangekomen, en na wederom een waanzinnige zonsondergang, we even stil worden van het uitzicht op de kleine stadskern. Overal branden kaarsen, lantaarns en lampioenen. Wat een geweldige stad! Het heeft iets mediteraans met een sterke invloed oosterse cultuur, wat het een unieke uitstraling geeft. Na een heerlijk dinner kunnen we dan ook niet anders dan nog even een dansje en drankje doen. Maar....niet voor we allemaal een drijvende kaars hebben gekocht en deze, voor iedereen die het nodig heeft, te water laten tussen 100 andere drijvende kaarsjes. Opnieuw kippenvel...

Ik heb de mazzel de single kamer te hebben met uitzicht over de stad, en besluit lekker uit te slapen en goed te ontbijten. Daarna nog een stukje gefiets en even op het strand gelegen. Aan het einde van de dag hebben we een kookworkshop! Eerst even over de markt om product kennis op te doen, om vervolgens een 5 gangen vietnamese maaltijd op tafel te zetten, echt super lekker gegeten en gelachten met elkaar.

Eindelijk geniet ik wat meer van alles, kan thuis wat meer loslaten en heb me plekje in de groep gevonden. Het wordt dan ook tijd dat ik alvast aantal van de groepleden aan jullie voorstel!

Cecile, uit Gibraltar, 25 jaar en absoluut een knapperd! We hebben een leuke klik en zitten met alles op 1 golflengte. Goed om op terug te vallen, en de grootste lol samen omdat ze totaal geen richtingsgevoel heeft wat leuke situaties oplevert!

Declan, uit Australie, 23 jaar en simpelweg de Mr Bean van Down under, droge humor, en heeft de hele vakantie al pech met de meest uiteenlopende dingen. Opgelicht in Bangkok, verbrand al na 10 minuten zon, stapt op een zee egel, en krijgt katers van de vele liter banaan milkshakes die hij elke dag verorbert...en owh, hij spaart postzegels hahah.

Sophie en Charlotte, 19 en 21 uit Denemarken. 2 schatten, en gewoon veel lol mee. Ook zij hebben veel pech, momenteel heeft Charlotte voedselvergiftiging en Sophie is net hersteld van een flinke bacterie.

Volgende blog zal ik de rest introduceren.

Helaas hebben we vanmorgen afscheid moeten nemen van Hoi an, maar de weg naar het plaatsje Hue is het meer dan waard. We rijden via de bergen met uitzicht op zee en rijstvelden om 4 uur later aan te komen in Hue. We zijn hier maar kort, want morgen gaan we wederom met de nachttrein naar de hoofstad van Vietnam, Hanoi. We worden bij aankomst vanmiddag dan ook opgewacht door een tourgids om in 4 uur tijd op scooters de stad te verkennen. Na een aantal doodsangsten in het verkeer, maken we een route langs een aantal indrukwekkende tempels en vergezichten...aboluut de moeite waard.

Living the dream....

Ciao!

Ru

Goooodmorning Vietnam!

Dag Allemaal!

Na behoorlijk wat kilometers te hebben gereisd de afgelopen dagen, werd het wel weer even tijd voor een update!

Zoals de titel al doet vermoeden, zijn we aangekomen in Vietnam! Het kostte alleen wel even wat moeite!Al vroeg verlatenwe hetkleine kustplaatje Sihanoukville om richting de grens van Vietnam te rijden, het landschap is waanzinnig en begint wat ruiger te worden. Na 4 uur komen we aan in een stukje niemandsland wat de grensovergang moet voorstellen. met rond de 35 graden en geen wind zijn we iets minder blij dat we de grens te voet moeten oversteken, ongeveerzn 15 minuten lopen.

Na het checken van het visum zijn we dan in Vietnam! Maar we zijn alles behalve dichtbij de eindstop van vandaag, want het zal nog ruim 7,5 uur duren voordat we zullen aankomen in onze zogenoemde homestay. Midden in de jungle, met meer muggen en kakkerlakken dan inwoners, worden we vol enthousiast opgevangen door wat dorpslui. Na een korte rondleiding mogen we onze eigen, soort van pannekoek met varkensvlees klaarmaken, erg lekker! Geen stromend water, en een kleine hoevelheid electra maken alles lekker basic en ik kan de charme ervan wel waarderen. 1 nadeel......ze hebben wifi!!!! weg charme van een nachtje logeren in de jungle..Maar ik besluit me telefoon uit te laten. Overigens, omdat we op zoveel plekken wifi hebben, wil ik proberen even me telefoon uit te laten. Ben zo verslaafd ân whatsapp en facebook, en ik heb gên 10.000 km gevlogen om alsnog te lezen wat iedereen thuis doet, dus los van de pc waarachter ik nu zit, heb ik lichte afkickverschijnselen haha :P

Na toch een wat onrustige nacht onder enkel een clamboe en een dekentje, vroeg op voor de volgende kilometers naar Ho Chi Minh City, ook wel bekend als Saigon. Weer een cultuurshock, want we hadden niet verwacht dat de stad zo groot en ontwikkeld zou zijn.(7.5 miljoen inwoners)De vertrouwde ketens als starbucks en KFC wordt je mee doodgegooit, als het al niet de vele scooters zijn die je bijna dood rijden, maar de stad heeft een rijke geschiedenis (zie google, Miss Saigon, etc)

Na wederom een onrustige nacht (mijn buik is het na 1,5 week nog steeds niets eens met het eten hier) op naar de bekende Cu Chi Tunnels. Hier hielden, gedurende de Vietnam oorlog, de zogenoemde Vietcong zich schuil. Mr Hue is onze tourgids, welke zelf ook heeft meegevochten in deze oorlog. De manier waarop hij verteld is meer dan indrukwekkend te noemen, en het is moeilijk voor te stellen hoe ze zich schuil hielden in de kleine tunnels.

We sluiten de dag knallend af, want we worden uitgenodigd om op de schietbaan (met echte kogels) 10 kogels af te vuren. Ik helemaal blij, want ik wilde altijd al een keer met de bekende AK-47 schieten!! ....Boys and toys ;)

Helaas de rest van de dag op de kamer doorgebracht, want me maag wint de strijd, en ik zal dan ook verdere details besparen. Ik ben zeker niet de enige, want er hangt een pittig virus in de groep, en een paar moeten zelfs naar de dokter.

Toch nog even snel wat boodschappen kunnen doen aan het einde van de dag, want we zullen diezelfde nacht met de eerste nachttrein (totaal 4)door Vietnam heen reizen, om na al die afstanden even b?j te kunnen komen aan het strand, genaamd Nha Trang.

Met ze 4e delen we een cabine, en het gehobbel maakt me al snel slaperig genoeg om goed te kunnen inslapen. Na aankomst hebben we vanmorgen ingecheckt in het hotel. en zijn we na een goed ontbijt op het strand naar de Spa geweest! Even lekker relaxen in modderbaden en genieten van 27 graden met een briesje uit zee.

Moet zeggen, begin aardig vermoeid te raken van al die afstanden, al zien we wel veel op deze manier, maar morgen heb ik mezelf even dagje zonder activiteiten gegeven, behalve chillen op het mooiestrand hier..Daarna op de volgende nachttrein, naar volgende plek in Vietnam, dus ook weer onderweg naar een andere blog!

En nee helaas....ik heb miss Saigon niet gevonden :)

D?ch trang nàyof anders gezegd, tot ziens!

Gr. Ru

Stranger in a spooky town..

Hallo allemaal!

We zijn weer een paar dagen verder na mijn laatste blog hebben al weer het nodige gezien en meegemaakt.
Ondanks de foto's op facebook die aangeven dat ik het naar me zin heb, wat ook echt wel zo is, is er ook een keerzijde van reizen. Een andre levenstijl en de aburde afstanden die we afleggen maken me dat ik me niet op mijn best voel.... Dit is echter een klaagzang vergeleken wat we de afgelopen dagen gezien hebben.

Want als er een God bestaat, dan is Hij Cambodja even vergeten waarschijnlijk. Eerder vertelde ik al over de grote armoede die het land kent, en het is iets wat steeds meer zichtbaar wordt naarmate je door het land reist. We waren in Siem Reap om de volgende ochtend te vertrekken naar de hoofdstad Phnom Penh. Een stuk beter ontwikkeld maar wat een ghetto! Alles wat onmogelijk lijkt is daar mogelijk, het is als Amsterdam maar dan 10x slechter, stinkende straten, vieze oude mannetjes met te jonge meisjes en veeel te warm en druk als je het mij vraagt. Gelukkig heeft het hotel een dakterras waar we even kunnen ontsnappen van alle drukte.

Toch maar even de stad in met de groep, en richting het water van de Mekong rivier gelopen, om vervolgens Happy Herb Pizza te eten...de naam zegt het al een beetje, maar er zit dus wiet over de pizza heen. We dachten eigenlijk dat het gewoon hennep zaadjes zouden zijn, maar het bleek echt wiet te zijn

Na deze, ehm tja...toch wel bizarre avond, zijn we de volgende ochtend naar de Killing Fields gegaan.

De recente geschiedenis van Cambodja is er een van tragedie. In 1975 kwam de Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, aan de macht door een coup te plegen.

Eerst waren de Cambodjanen blij met deze man, want ze maakten een einde aan de periode van vijf jaar oorlog met Vietnam. De blijdschap was echter snel voorbij, toen bleek dat het regime nogal wreed was. inwoners werden verbannen naar het platteland en moesten van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op het land werken. Ze kregen bijna niets te eten. Artsen, leraren, ministers en andere intellectuelen werden opgepakt. Evenals mensen die ervan verdacht werden tegen het Rode Khmer regime te zijn. Van 1975 tot 1979 heeft de Rode Khmer ongeveer één vijfde deel van de bevolking van het land geëxecuteerd en begraven in massagraven. Dit is 1 van de redenen waarom je haast geen oude mensen op straat ziet, en ze van de hoofdstad dus een spookstad maakte.

Al deze sporen zijn nog zo ernorm voelbaar in de stad! 1 van de gevangenissen waar de mensen naartoe werden gebracht, hebben we bezocht voor we naar de massagraven gingen. Wat zich daar heeft afgespeeld, en relatef kort geleden is meer dan onmenselijk en liet de hele groep in stilte achter. Daarna dus naar de Killing fields, wat net zo indrukwekkend was.

Een stad en land met 2 totaal verschillende gezichten, wat me en dubbel gevoel geeft. Soms in mineur stemming, maar gelukkig ook vaak met een lach :) Voel me dus als een vreemde in enge stad, vandaar de titel van de blog.

Na de killing fields hebben we onze spullen gepakt en zijn we gister middag aangekomen in Sihanoukville, en klein en gezellig plaatsje aan de kust, waar we dankbaar gebruik van maken door lekker te zwemmen, snorkelen, eten en dinken.

Nu klaarmaken voor de laatste avond hier, morgen een bizar lange tocht van 10 uur!! We verlaten dan Cambodja en zullen Vietnam bereiken. Hier zullen we voor het eerst in en zogenoemde Home Stay verblijfen, wat betekend dat we in de rimboe bij locale mensen zullen overnachten, geen electra, en geen warm water, even heel wat anders als het hotel waar we nu in zitten, wat best luxe is voor een backpacker. Op naar de volgende blog dus...

Ciao iedereen!

Ru.

24 uur met...Cambodja.

Hallo allemaal!

Eerder dan verwacht alweer een nieuw verhaal!

Gister was het motto van de dag: Yolo (you only live once) en al snel werd duidelijk wat ze hiermee bedoelde. We stonden om 4:30 al naast ons bed om nog geen 20 min later al in de bus te zitten naar tempelconplex Angkor Wat. De bedoeling van het vroege opstaan is om de zon vanachter de tempel te zien opkomen. Even wachten moesten we wel, de zon komt op rond 6.30.

Met de slaap nog in onze ogen lopen we met enkel een zaklantaarn op zak achter de gids aan op zoek naar het beste plekje, en het wachten kan beginnen. Met nog ongeveer 200 andere toeristen, hoofdzakelijk luidruchtige Japanners, merk je dat het langzaamaan wat lichter word achter de tempel. De Angkor wat is een boedistische tempel en 1 van de oudste en grooste van Azie.

Nu heb ik sowieso wel wat met dat boedha gebeuren, maar je voelt gewoon de rust (ondanks het toerisme)

En dan, na enige tijd wachten en de enthousiaste reactie van iedereen dat het niet lang meer kan duren is daar de zon...nja hij doet een goede poging want de smog lijkt het te winnen. Toch is het een waanzinnig schouwspel om de tempel zien te ontwaken. En om 7:00 uur komt hij dan eindelijk door. Daarna nog even een rondje gedaan over het complex, wat echt gigantisch is. En wat nieuwe vrienden gemaakt! Geen priesters of monikken, maar wilde apen die direct uit de jungle is even komen kijken wat die toeristen op dat achterlijk vroege tijdstip komen doen!

De warmte, de tempel, de jungle, en dan die apen, alsof je in regelrecht in de film Jungle Book terecht gekomen bent.

Voor de apen moet je wel even oppassen, ze zijn brutaler dan innde Apnheul en klimmen met alle gemak op je rugzak om op hun dooie gemak je flesje water zelfstandig te openen en op te drinken.

Na de tempel goed te hebben bekeken, terug naar het hotel voor ontbijt en een douche, om een uur later weer terug te gaan naar andere tempels, welke dieper in de junhle verstopt zijn. Bij 1 van de tempels is de film Tomb Raider opgenomen, en alhoewel de tempel kleiner is dan de Angkor Wat, is deze misschien wel mooier. Door de jaren heen hebben enorme bomen en hun wortels de tempel bekleed, en hoe verder je loopt hoe minder tempel er te zien is.

In 1 van te tempels werd ik door een Boedistische priester uitgenodigd in wat vroeger de gebedskamer was. Met wierrook in me hand moet ik rondje lopen in de kamer om vervolgens gezegend te worden voor mijn verder reis en leven. Een indrukwekkende en spirituele ervaring. Wel vraagt hij een 1 dollar achteraf, wat uiteraard een koopje is om gezegend te worden.

Na de tocht door de tempels, wat trouwens best pittig is vanwege de hitte en luchtvochtigheid hier, terug naar het hotel voor de lunch. Na de lunch even een uurtje bijkomen en weer door naar de volgende activiteit. Quad rijden door de stad en het platteland.

Na een korte instructie rijden we achter elkaar aan. Nu weet ik dat ik een vrij emotioneel persoon kan zijn, maar na 15 min kreeg ik mn eerste kippevel momentje van deze reis. Bij het verlaten van de stad rij je langs verschillende dorpjes waar alle kindjes ons langs de kant van de weg al staan op te wachten om met volledige enthousiasme naar ons te zwaaien. Ondertussen, tussen de houten huisjes en krotten door zien we dat de zon alweer langzaam ondergaat. Na een half uur stoppen we midden in de rijstvelde voor een van de mooiste ondergangen die ik gezien heb.

Iedereen is zo vol van adreanline dat we op de terugweg even lekker het gas mochten opgooien wat er voor zorgde dat we totaal gezandstraald terugkwamen bij het hotel.

Na een snelle douche en een handwas is het tijd om de stad (Siem Reap) in te gaan voor een Cambodjaanse maaltijd en dansshow.Het enige wat ik verder kan zeggen over de avond is dat het jog lang onrustig bleef in Cambodja en voor we het wisten waren we alweer bijna 24 uur wakker.

Dat kan niet anders dan ze tol eisen, en na een behoorlijk onrustige nacht en wat lochte koorts zitten we inmiddels in de locale bus, met wifi en airco, onderweg naar de hoofdstad van Cambodja. Een hobbelige tocht van ruim 7 uur over enkel hobbelige zandwegen. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als mensen een kater hebben en het is een hobbelige weg. Even doorbijten dus, want we zulle maar 1 keer stoppen tussendoor.

Vanavond na aankomst staat er niets op de planning dus vroeg naar bed. En morgen gaan we naar de bekende Killing fields.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties op mijn verhalen. En fotos zijn te vinden op facebook omdat het updaten op de blog niet lukt. Mocht je me nog niet op FB hebben voeg me dan even toe als je de fotos wilt zien.

Dit was 24 uur met....Cambodja! Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!

Ru.

P.s. sorry voor de typefouten links en rechts, met een smartphone zn verhaal typen en op zn hobbelige weg vraagt enige expertise die ik nog even verder moet ontwikkelen ;)

Bangkok en Cambodja

Welkom bij weer een nieuwe aflevering bij 'Ruben op reis haha!!

In het vliegtuig zat ik naast een aardige mevrouw die bijna hetzelfde rondje gaat maken als ik maar dan in tegengestelde richting en door af en toe gezellig te kletsen viel alle spanning van me af.

Na een lange en toch wel vermoeiende vlucht ben ik na 12 uur veilig aangekomen in Bangkok. Om iedereen maar even gerust te stellen, merk ik niets van de onrust die een paar km plaatsvind. Met een pittige jetlag op zak werd ik naar het hotel in China town gebracht en besloot ik me even op te frissen en een paar uurtjes te slapen. Daarna was ik fit genoeg om me even te laten onderdompelen in het Thaise leven wat zich met name op straat afspeelt.

De straat oversteken is hier trouwens een uitdaging! Ze rijden niet alleen aan de verkeerde kant van de weg (wat ik overigens niet wist) maar met honderden tuk tuks, scooters en busjes te gelijk. Zebraprad? Stoplichten? Onzin, gewoon langzaam beginnen met lopen en alles komt goed! Daarna terug in het hotel voor de meeting met de rest van de groep. En oooowh wat een mazzel heb ik, we zijn met 13 vrouwen en in totaal 3 mannen, lucky me! vooral Denemarken is goed vertegenwoordigd, gevolgd door 4 mensen uit Australië, 2 Duitsers en 3 Engelse. Al is me Engels niet slecht, met een jetlag en al die verschillende accenten is het even wennen.

Verder is zn beetje iedereen ook 'alleen' op reis dus dat breekt het ijs behoorlijk! Na de groepsmeeting hebben we wat gegeten met elkaar (jeeezus wat was dat pittig)

En hebben we nog even een rondje door de buurt gemaakt, om vervolgens vroeg te gaan slapen. Heb trouwens een mazzelt, eerste n8 alleen op de kamer met een waanzinnig uitzicht over stad!
Na een korte nacht zijn we inmiddels aangekomen in Cambodja, een tocht van zn 7 uur in een minibusje. Cambodja ademt een en al vriendelijkheid maar is aan de andere kant het armste land in zuid-oost Azie. Na aankomst hebben we ingecheckt in het hotel, en ik moet zeggen we zijn verrast door de kwaliteit!! Schoon netjes en prima bedden. Zoals ik al liet weten via facebook hebben we de rest van de dag meegedraait in een vrijwilligers project en hebben we Engelse les gegeven aan de kinderen. Wat een enorme ervaring, en wat waren ze dankbaar! Daarna kregen we een heerlijke en echte Cambodjaanse maaltijd voorgeschoteld met als voorgerecht krekels! Duurde even voor ik over de streep was maar het smaakte eigenlijk best goed.

Nu is het tijd om te gaan tukken, morgen om 4:30 gaan we naar de tempel Ankor Wat om de zon op te zien komen, schijnt erg indrukwekkend te zijn. Al met al vermaak ik me prima!

Tot de volgende Blog!!

Gr, Ru!