Hallo allemaal!

Eerder dan verwacht alweer een nieuw verhaal!

Gister was het motto van de dag: Yolo (you only live once) en al snel werd duidelijk wat ze hiermee bedoelde. We stonden om 4:30 al naast ons bed om nog geen 20 min later al in de bus te zitten naar tempelconplex Angkor Wat. De bedoeling van het vroege opstaan is om de zon vanachter de tempel te zien opkomen. Even wachten moesten we wel, de zon komt op rond 6.30.

Met de slaap nog in onze ogen lopen we met enkel een zaklantaarn op zak achter de gids aan op zoek naar het beste plekje, en het wachten kan beginnen. Met nog ongeveer 200 andere toeristen, hoofdzakelijk luidruchtige Japanners, merk je dat het langzaamaan wat lichter word achter de tempel. De Angkor wat is een boedistische tempel en 1 van de oudste en grooste van Azie.

Nu heb ik sowieso wel wat met dat boedha gebeuren, maar je voelt gewoon de rust (ondanks het toerisme)

En dan, na enige tijd wachten en de enthousiaste reactie van iedereen dat het niet lang meer kan duren is daar de zon...nja hij doet een goede poging want de smog lijkt het te winnen. Toch is het een waanzinnig schouwspel om de tempel zien te ontwaken. En om 7:00 uur komt hij dan eindelijk door. Daarna nog even een rondje gedaan over het complex, wat echt gigantisch is. En wat nieuwe vrienden gemaakt! Geen priesters of monikken, maar wilde apen die direct uit de jungle is even komen kijken wat die toeristen op dat achterlijk vroege tijdstip komen doen!

De warmte, de tempel, de jungle, en dan die apen, alsof je in regelrecht in de film Jungle Book terecht gekomen bent.

Voor de apen moet je wel even oppassen, ze zijn brutaler dan innde Apnheul en klimmen met alle gemak op je rugzak om op hun dooie gemak je flesje water zelfstandig te openen en op te drinken.

Na de tempel goed te hebben bekeken, terug naar het hotel voor ontbijt en een douche, om een uur later weer terug te gaan naar andere tempels, welke dieper in de junhle verstopt zijn. Bij 1 van de tempels is de film Tomb Raider opgenomen, en alhoewel de tempel kleiner is dan de Angkor Wat, is deze misschien wel mooier. Door de jaren heen hebben enorme bomen en hun wortels de tempel bekleed, en hoe verder je loopt hoe minder tempel er te zien is.

In 1 van te tempels werd ik door een Boedistische priester uitgenodigd in wat vroeger de gebedskamer was. Met wierrook in me hand moet ik rondje lopen in de kamer om vervolgens gezegend te worden voor mijn verder reis en leven. Een indrukwekkende en spirituele ervaring. Wel vraagt hij een 1 dollar achteraf, wat uiteraard een koopje is om gezegend te worden.

Na de tocht door de tempels, wat trouwens best pittig is vanwege de hitte en luchtvochtigheid hier, terug naar het hotel voor de lunch. Na de lunch even een uurtje bijkomen en weer door naar de volgende activiteit. Quad rijden door de stad en het platteland.

Na een korte instructie rijden we achter elkaar aan. Nu weet ik dat ik een vrij emotioneel persoon kan zijn, maar na 15 min kreeg ik mn eerste kippevel momentje van deze reis. Bij het verlaten van de stad rij je langs verschillende dorpjes waar alle kindjes ons langs de kant van de weg al staan op te wachten om met volledige enthousiasme naar ons te zwaaien. Ondertussen, tussen de houten huisjes en krotten door zien we dat de zon alweer langzaam ondergaat. Na een half uur stoppen we midden in de rijstvelde voor een van de mooiste ondergangen die ik gezien heb.

Iedereen is zo vol van adreanline dat we op de terugweg even lekker het gas mochten opgooien wat er voor zorgde dat we totaal gezandstraald terugkwamen bij het hotel.

Na een snelle douche en een handwas is het tijd om de stad (Siem Reap) in te gaan voor een Cambodjaanse maaltijd en dansshow.Het enige wat ik verder kan zeggen over de avond is dat het jog lang onrustig bleef in Cambodja en voor we het wisten waren we alweer bijna 24 uur wakker.

Dat kan niet anders dan ze tol eisen, en na een behoorlijk onrustige nacht en wat lochte koorts zitten we inmiddels in de locale bus, met wifi en airco, onderweg naar de hoofdstad van Cambodja. Een hobbelige tocht van ruim 7 uur over enkel hobbelige zandwegen. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als mensen een kater hebben en het is een hobbelige weg. Even doorbijten dus, want we zulle maar 1 keer stoppen tussendoor.

Vanavond na aankomst staat er niets op de planning dus vroeg naar bed. En morgen gaan we naar de bekende Killing fields.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties op mijn verhalen. En fotos zijn te vinden op facebook omdat het updaten op de blog niet lukt. Mocht je me nog niet op FB hebben voeg me dan even toe als je de fotos wilt zien.

Dit was 24 uur met....Cambodja! Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!

Ru.

P.s. sorry voor de typefouten links en rechts, met een smartphone zn verhaal typen en op zn hobbelige weg vraagt enige expertise die ik nog even verder moet ontwikkelen ;)