Hallo allemaal!

We zijn weer een paar dagen verder na mijn laatste blog hebben al weer het nodige gezien en meegemaakt.
Ondanks de foto's op facebook die aangeven dat ik het naar me zin heb, wat ook echt wel zo is, is er ook een keerzijde van reizen. Een andre levenstijl en de aburde afstanden die we afleggen maken me dat ik me niet op mijn best voel.... Dit is echter een klaagzang vergeleken wat we de afgelopen dagen gezien hebben.

Want als er een God bestaat, dan is Hij Cambodja even vergeten waarschijnlijk. Eerder vertelde ik al over de grote armoede die het land kent, en het is iets wat steeds meer zichtbaar wordt naarmate je door het land reist. We waren in Siem Reap om de volgende ochtend te vertrekken naar de hoofdstad Phnom Penh. Een stuk beter ontwikkeld maar wat een ghetto! Alles wat onmogelijk lijkt is daar mogelijk, het is als Amsterdam maar dan 10x slechter, stinkende straten, vieze oude mannetjes met te jonge meisjes en veeel te warm en druk als je het mij vraagt. Gelukkig heeft het hotel een dakterras waar we even kunnen ontsnappen van alle drukte.

Toch maar even de stad in met de groep, en richting het water van de Mekong rivier gelopen, om vervolgens Happy Herb Pizza te eten...de naam zegt het al een beetje, maar er zit dus wiet over de pizza heen. We dachten eigenlijk dat het gewoon hennep zaadjes zouden zijn, maar het bleek echt wiet te zijn

Wanneer je dit mee kookt of bakt krijg je dus hetzelfde effect als een joint. Maar ja, wij zijn domme toeristen die eerst gaan eten, en pas daarna vragen of we een kijkje in de keuken mogen nemen... 8 personen compleet van de kaart, waaronder ondergetekende. 1 voordeel, en hoop lol om niets! 1 nadeel, de volgende ochtend...

Na deze, ehm tja...toch wel bizarre avond, zijn we de volgende ochtend naar de Killing Fields gegaan.

De recente geschiedenis van Cambodja is er een van tragedie. In 1975 kwam de Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, aan de macht door een coup te plegen.

Eerst waren de Cambodjanen blij met deze man, want ze maakten een einde aan de periode van vijf jaar oorlog met Vietnam. De blijdschap was echter snel voorbij, toen bleek dat het regime nogal wreed was. inwoners werden verbannen naar het platteland en moesten van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op het land werken. Ze kregen bijna niets te eten. Artsen, leraren, ministers en andere intellectuelen werden opgepakt. Evenals mensen die ervan verdacht werden tegen het Rode Khmer regime te zijn. Van 1975 tot 1979 heeft de Rode Khmer ongeveer één vijfde deel van de bevolking van het land geëxecuteerd en begraven in massagraven. Dit is 1 van de redenen waarom je haast geen oude mensen op straat ziet, en ze van de hoofdstad dus een spookstad maakte.

Al deze sporen zijn nog zo ernorm voelbaar in de stad! 1 van de gevangenissen waar de mensen naartoe werden gebracht, hebben we bezocht voor we naar de massagraven gingen. Wat zich daar heeft afgespeeld, en relatef kort geleden is meer dan onmenselijk en liet de hele groep in stilte achter. Daarna dus naar de Killing fields, wat net zo indrukwekkend was.

Een stad en land met 2 totaal verschillende gezichten, wat me en dubbel gevoel geeft. Soms in mineur stemming, maar gelukkig ook vaak met een lach :) Voel me dus als een vreemde in enge stad, vandaar de titel van de blog.

Na de killing fields hebben we onze spullen gepakt en zijn we gister middag aangekomen in Sihanoukville, en klein en gezellig plaatsje aan de kust, waar we dankbaar gebruik van maken door lekker te zwemmen, snorkelen, eten en dinken.

Nu klaarmaken voor de laatste avond hier, morgen een bizar lange tocht van 10 uur!! We verlaten dan Cambodja en zullen Vietnam bereiken. Hier zullen we voor het eerst in en zogenoemde Home Stay verblijfen, wat betekend dat we in de rimboe bij locale mensen zullen overnachten, geen electra, en geen warm water, even heel wat anders als het hotel waar we nu in zitten, wat best luxe is voor een backpacker. Op naar de volgende blog dus...

Ciao iedereen!

Ru.